Slapen

Voor mijn ongeluk was ik niet te stoppen. 24 uur achter elkaar feesten? Een feestje hebben en meteen daarna werken, terwijl iedereen gaat slapen? Maar een halfuur slapen en daarna een normale dag draaien? Uitgaan de avond voor een tentamen? Ik heb het allemaal gedaan. En wat was het een leuke tijd. Hoewel iedereen z’n slaap nodig heeft, had ik maar verrassend weinig nodig. Nou inmiddels is dat wel anders. 

Net na mijn ongeluk, toen ik nog in het ziekenhuis lag, was ik maar twee uur per dag wakker. De rest van de dag sliep ik. Toen had ik het ook nog hard nodig, ik heb hersenletsel en ik had een aantal botbreuken dus ik had ook veel tijd nodig om te herstellen. Langzaam ging het beter en had ik ook minder slaap nodig. Toen ik nog intern revalideerde in het Daan Theeuwes Centrum (DTC) probeerde ik ook echt acht uur per nacht te slapen, vaak zelfs meer.

 

Inmiddels ben ik niet op mijn oude niveau (ik denk ook niet dat ik daar ooit ga komen, maar dat hoeft ook niet), maar heb ik wel minder slaap nodig. Dit resulteerde eerst in frustratie. Ik kon niet meer uitslapen en ik kon ook niet meer op tijd naar bed, ten minste, het kon wel maar ik kwam niet in slaap. Nu probeer ik me nog steeds aan de acht uur per dag te houden, al is dit soms wel minder. Ik heb gewoon niet meer zoveel slaap nodig, maar dat betekend ook dat ik steeds meer ben hersteld. Dus het is niet per sé negatief dat ik wat minder slaap.

 

Ook heb ik sinds mijn ongeluk pas twee keer gedroomd. Mijn ongeluk is inmiddels al ruim een jaar geleden. Dit betekent (denk ik) dat mijn hersenen nog steeds bezig zijn met herstellen. Heel erg vind ik het niet, dat ik bijna niet meer droom. Het komt vanzelf wel en het is me al twee keer gelukt om te dromen, dus ik zit er niet over in. Waar die dromen over gingen, dat ben ik meteen vergeten. Hoe weet ik dan dat ik heb gedroomd, kan je je afvragen. Toen ik wakker werd wist ik wel dat ik net een heel verhaal in mijn hoofd had beleefd, alleen toen ik probeerde te bedenken wat dat verhaal was, schoot er niks binnen.

 

Iedereen heeft dat weleens, dat je wel weet dat je hebt gedroomd, alleen geen idee hebt wat dat dan was. Maar het komt wel weer, mijn hersenen zijn nog bezig met herstellen en ik geef ze daar alle tijd voor. 

 

En dat ik minder slaap nodig heb, vind ik aan de ene kant jammer (want wie houdt er nou niet van uitslapen), maar aan de andere kant is het ook fijn om te merken. Met hoe weinig slaap ik in het verleden een dag kon volhouden, gaat me niet meer lukken. Maar aan de andere kant was het ook wel wonderbaarlijk, hoe veel ik kon hebben op zo weinig slaap. De gemiddelde mens heeft ook meer slaap nodig dan dat, dus ik zie het niet zozeer als negatief. Ik ben nu gewoon normaal.