Mijn leven met NAH

  Als je hersenletsel krijgt mag je een jaar tot twee jaar niet drinken. Je hersenen zijn bezig met herstellen en alcohol kan dit herstelproces verstoren. Je spraak en je fysieke gesteldheid kunnen beide heel erg achteruitgaan. Niet meer goed kunnen lopen of niet meer goed kunnen praten zijn beide heel vervelend, maar wel een tijdelijk gevolg van drinken met hersenletsel.   Voor mijn ongeluk dronk ik heel veel, bijna elke dag zelfs. Dat is niet heel goed, maar hé; ik was 20 jaar, woonde in een studentenhuis met 13 anderen en werkte in de horeca. Je zou verwachten dat een jaar tot twee jaar niet drinken moeilijk zou zijn. Verrassend genoeg was dit niet zo.   Ik heb een jaar niet gedronken. Maanden geleden riep ik al dat ik een jaar best zou volhouden, maar twee jaar echt niet. En ik heb het ook volgehouden. Ik dronk alcoholvrije wijn of alcoholvrij bier, wat prima was. Ik voelde me niet buitengesloten en het hielp heel erg dat mijn vrienden wisten dat ik niet dronk. Dan haalden ze alcoh

Ik woonde sinds zomer 2018 op de studentencampus Uilenstede in Amstelveen. Vlak voor mijn ongeluk (echt maar drie dagen ervoor) was ik naar de buren verhuisd. Daar heb ik niet veel van meegekregen en door mijn geheugenverlies was ik ook vergeten dat ik was verhuisd. Gelukkig was het naar de buren, die ik al goed kende, dus mijn kamer daar is heel lang aangehouden. Al mijn spullen stonden daar ook en de huur was niet super hoog, dus dat dat kon was alleen maar fijn. Na mijn ongeluk heb ik eerst een maand in het ziekenhuis gelegen en toen ben ik naar het Daan Theeuwes Centrum (DTC) gebracht. Daar heb ik intern gezeten tot begin juli. Ik had niet superveel spullen daar en was van een heleboel spullen die ik bezat, het bestaan vergeten. Begin juli heb ik met hulp van twee vrienden en mijn ouders, al mijn spullen van Uilenstede verplaatst naar waar ik nu woon. Ik woon nu in een flat in Amsterdam, in mijn eigen studio.   Ook al was ik net verhuisd, vond ik het niet een goed idee om terug te

Ik heb heel vroeg m’n autorijbewijs gehaald. Ik begon met lessen op m’n 16 e   en mijn rijbewijs haalde ik op m’n 17 e . De theorie heb ik in één dag gehaald, met een één-dags-cursus, dat is echt een aanrader trouwens, Het autorijden zelf ging ook vrij soepel, dus de praktijk. Mijn praktijkexamen heb ik uiteindelijk ook in één keer gehaald. Het ging me dus vrij goed af. Toen ik mijn rijbewijs had haalde ik ook vaak collega’s op, zodat ze met mee konden rijden naar werk (ik werkte in een strandtent) en ik bracht ze ook vaak thuis. Toen ik thuis woonde heb ik dus aardig wat uren gemaakt. Ik heb me nooit onveilig gevoeld in een auto en ik ben ook nooit angstig geweest om te rijden. Zelfs niet na mijn ongeluk.     Ik ben door een auto aangereden op de fiets, dus het had best goed gekund dat ik angstig was geworden om te autorijden of in een auto te zitten. Gelukkig kan ik me helemaal niks meer herinneren van het ongeluk, dus was ik niet bang om weer in de auto te stappen. De eerste keer da

Inmiddels ben ik weer aan het studeren. Ik volg de studie Creative Business aan de Hogeschool van Amsterdam en zit in mijn tweede jaar. Omdat ik niet een vaag jaar wil hebben waarin ik nog twee vakken moet volgen voordat ik verder kan naar het volgende jaar, heb ik ervoor gekozen om alle vakken te doen en mijn studie weer fulltime te volgen. Maar dat is meer werk dan ik dacht.   Mijn studie is namelijk als volgt opgebouwd; per jaar heb je vier periodes en per periode volg je vijf vakken. Dat zijn dus 20 vakken per jaar. Dat is al veel, maar ik moet vervolgens ook nog veel doen per vak. Zo heb ik nu bijvoorbeeld een vak waarin ik een online magazine moet maken en dat magazine moet de volgende onderdelen bevatten: een video, een recensie, een interview en een achtergrondverhaal. En dat is voor één vak. Ik heb het dus vrij druk.   Aan de andere kant heb ik hier zelf voor gekozen. Voor mijn ongeluk werkte ik ook nog veel naast mijn studie en zag ik vaker vrienden. Toen hield ik het ook all