Ik weet het ff niet meer

Ik heb het ff heel moeilijk de afgelopen weken. Heel mijn toekomst is onzeker en ik vind dat steeds lastiger worden. Ik ben nu heel close met mijn ouders en zeg alles tegen hun, een hele shift met de situatie zoals deze voor mijn ongeluk was. Toen zei ik alles tegen mijn vrienden, maar ik merk dat ik het moeilijk vind om mezelf open te stellen naar hen. En dat ligt vooral aan mij, maar ik weet niet zo goed hoe ik dat moet veranderen. 

En dan is er ook school. Ik doe enorm mijn best maar snap dingen gewoon heel vaak niet. Ik merk dat ik weinig medewerking krijg vanuit hen. En ze doen wel echt hun best, maar ik heb gewoon meer hulp nodig dan nu wordt aangeboden. Dat vind ik vooral zelf heel frustrerend. Ik snap vaak niet waarom ik iets niet begrijp en wat ik dan niet begrijp. Is echt fucking ingewikkeld. Ja, voor mij ook, want ik weet gewoon niet zo goed waar ik tegenaan loop. Ik weet het dus ff niet meer.

 

Ik weet in ieder geval wel dat er volgend jaar veranderingen moeten komen in de afspraken die gemaakt zijn en meer uitleg aan docenten moet worden gegeven over mijn situatie. Want je ziet dus niks aan mij, terwijl er van alles mis is in mijn hoofd. Gelukkig is er nu een organisatie bij mij betrokken die hopelijk wat meer duidelijkheid naar de school en naar docenten geeft. Ik doe echt mijn best en ik wil heel graag mijn school afmaken, maar voor het eerst in mijn leven weet ik niet zo goed of dat zal lukken.

 

Dus, opnieuw, ik weet het ff niet meer. En ik ben de enige die daar verandering in kan brengen. Ik mis mijn oude leven ontzettend erg en ben enorm onzeker over de toekomst. Hopelijk gaan er de komende tijd wat dingen veranderen, zo komt er een gesprek met school en ben ik op zoek naar een psycholoog. Maar die veranderingen zijn niet van de ene op de andere dag verricht en dat vind ik lastig. Ik zal er zelf hard voor moeten werken en ergens accepteren dat ik nog tien keer op mijn bek zal gaan (figuurlijk) en dat ik heel veel pijn zal worden gedaan. Want dingen zijn ook in de omgang met mij anders. Mensen weten dat vaak niet, of begrijpen dat niet. En ze vinden het moeilijk om dingen anders te doen heb ik gemerkt. Maar ik ben anders en heb andere dingen nodig.

 

Dat vind ik zelf ook niet leuk en maakt mij heel onzeker. Ik weet niet waar ik terechtkom, of hoe überhaupt de volgende maand er voor mij uitziet. Ik doe zo erg mijn best en het zou fijn zijn als mensen dat zien en gaan meewerken. En ik blijf wel door bloggen, want het helpt mij heel erg om deze gevoelens van me af te schrijven. Alleen loop ik er een beetje tegenaan dat ik inmiddels niet meer zoveel inspiratie voor onderwerpen heb. Dus als je iets weet, laat vooral een reactie achter of laat het me op een andere manier weten. Ik weet het namelijk allemaal ff niet meer.