Vertrouwen in mezelf krijgen

Begrijp me niet verkeerd, het ontbreekt me niet aan zelfvertrouwen. Maar ik twijfel vaak over de keuzes die ik maak en hoe dat overkomt op mensen. Ik merk dat mijn verwerkingssnelheid nog niet optimaal is en ik dingen soms laat gebeuren. Wanneer ik hier later aan terugdenk en mijn keuzes analyseer, sta ik hier soms niet meer achter. 

Dit kunnen allerlei situaties zijn. Ik word onzeker over de keuzes die ik heb gemaakt, maar vaak bespreek ik dit met de mensen om me heen, wat erg helpt. Het wordt vooral lastig voor me, wanneer ik een keuze moet maken die ook effect op anderen heeft. En dit kan zo simpel zijn als 'waar gaan we eten?'. Ik wil heel graag de goede keuze maken en hecht nog teveel waarde aan de mening van anderen. Wat zij willen is meestal goed, mijn eigen keuze doet er minder toe of ik weet vaak niet goed wat ik wil. Lekker meehoppen op de mening van anderen.

Wat ook niet helpt, is aan de toekomst denken. Hoe gaat die eruitzien, waar ga ik terecht komen en in hoeverre zullen mensen begrip tonen voor mijn situatie? Dit kan ik niet weten, wat me regelmatig frustreert. Maar ik begin er wel weer steeds meer vertrouwen in te krijgen dat ik er ga komen. Ik heb nog steeds veel te bieden en kan met een beetje hulp heel ver komen. Af en toe vergeet ik dat mijn ongeluk pas net anderhalf jaar geleden is gebeurd en ik pas 22 ben. Ik ben supersnel hersteld en heb nog een heel leven voor me. Ik heb de tijd en moet de tijd ook nemen. Maar ja, dat blijft nog net niet genoeg hangen.

 

Dus af en toe zit ik er even helemaal doorheen. Huilen, schreeuwen, het hoort er allemaal bij. Opeens moet ik rekening met mezelf en mijn gevoelens houden, terwijl ik in het verleden altijd alles kon. Daar heb ik me best ellendig over gevoeld. Nu weet ik dat ik dingen moet en kan aangeven, maar dat is nog weleens lastig. Ik word er gelukkig steeds beter in en weet mijn grenzen beter aan te geven.

 

Dat was ook nog een dingetje hoor, m’n grenzen vinden. In het verleden had ik die gewoon niet, dus ik ben al een paar keer flink de fout in gegaan. Want ik had geen grenzen, dus die leren kennen is een opgave op zich. En dat heeft me redelijk wat pijn gedaan soms. Helaas is dat mijn manier van leren, dus het zal vallen en opstaan blijven. De mensen om mij heen zien goed hoe hard ik mijn best doe en ik begin steeds trotser te worden op mijn eigen prestaties. Ik ben er nog lang niet, maar ik voel dat het vertrouwen in mezelf met de dag groeit.