Oogoperatie

Voor

Het is nu het weekend voor mijn oogoperatie. Ik heb dit al een keer geprobeerd uit te leggen, maar dat blijft lastig. Het beeld vanuit mijn linkeroog staat recht, maar vanuit mijn rechteroog staat het beeld iets naar links gekanteld en de beelden overlappen iets. Eigenlijk is het beeld wat ik nu zie helemaal kut. Komende maandag gaan ze het beeld wat ik vanuit mijn rechteroog zie rechtzetten. En dan hopen ze dat mijn ogen vanzelf weer één beeld zien en de dubbelbeelden (overlapping van de beelden) worden opgelost. Ze willen hier niet meteen iets aan doen omdat ze bang zijn dat er te veel wordt gecorrigeerd. 

Dat betekend dat de kans aanwezig is dat ik nog een (paar) keer zal moeten worden geopereerd. Superleuk, echt zin in. Ik vind het vooral irritant omdat ik er na de operatie minimaal een week uit lig. Logisch, een operatie aan je ogen is niet niks. Maar wat gaan ze precies doen? Mijn oogbol wordt niet uit zijn oogkas gehaald en mijn schedel wordt niet opengemaakt. In je oog zitten zes oogspieren, één of meer van deze spieren zal worden ingekort of verplaatst tijdens de operatie. Hoe ze dat dat precies doen, weet ik niet. Volgens mij gaan ze echt in je oog opereren, want er komen ook oplosbare hechtingen in mijn oog.

 

Maar goed, ik wil ook geen specifieke details weten, dat zie ik wel. Anders ga ik mezelf onnodige stress bezorgen. Ik vertrouw op de medische kennis van de arts en wil gewoon weer één beeld zien. Na de operatie verblijf ik de eerste nacht in het gastenverblijf van het VUmc met mijn ouders. De eerste nacht moet er namelijk iemand bij mij zijn, er is kans op misselijkheid en ik kan niet meteen alles zien.

 

Mijn zicht herstelt wel redelijk snel. In het begin zal mijn zicht waziger zijn, maar binnen een paar dagen zou ik alles weer moeten kunnen zien. Na mijn operatie ga ik een weekje naar mijn ouders, dat is veiliger dan meteen terug te gaan naar mijn studio. Ik woon daar alleen én op de 12^e verdieping. Dat is vragen om moeilijkheden. 

 

Een week na de operatie heb ik een nacontrole bij het VUmc. Ik ben heel benieuwd hoe dit zal gaan en of ik het meteen zal merken wanneer mijn beeld nog niet optimaal is. Maar goed, we gaan het zien.

 

Na

Het is bijna twee weken geleden dat ik ben geopereerd. Ik kan inmiddels beter uitleggen wat ze hebben gedaan, vooraf wilde ik er eigenlijk niks over weten. Niks weten vond ik beter, scheelde weer stress. Dat ik me niet tot nauwelijks had voorbereid was ook te merken op de dag van de operatie zelf. Ik lag al klaar in het ziekenhuisbed toen de arts langskwam en nog een keer uitlegde wat ze gingen doen. In je oog zitten dus zes oogspieren, waarvan ze er één hebben strak getrokken. Ik dacht van tevoren dat ze alleen in mijn rechteroog iets gingen doen, aangezien het beeld wat ik vanuit dat oog zag scheef stond. Lag ik daar, kreeg ik te horen dat ze in me in beide ogen zouden opereren. Ook wel een klein beetje grappig, dat ik zo slecht geïnformeerd was (komt door mezelf hoor). Nou, dacht ik, prima, ik lig hier toch al. 

 

Ze hebben die oogspier in beide ogen dus strakgetrokken. Achteraf hoorde ik van de arts dat deze spier helemaal slap was. Ik zie ook dubbel, maar daar hebben ze nog niks aan gedaan. Ze hebben het beeld wat ik vanuit mijn rechteroog zie rechtgezet en hopen dat mijn hersenen het beeld wat ik zie vanzelf rechttrekken. Wanneer ze daar wel meteen iets aan zouden doen, is er kans op overcompensatie, wat niet te herstellen is. Maar dit betekent ook dat er een kans is dat mijn ogen nog steeds niet samen gaan werken en ik over een paar maanden nog steeds twee beelden zie. Dan is er nog een operatie nodig. Ik kan dus best nog even bezig zijn, maar dat is dan maar zo. 

 

Na mijn operatie kon ik veel meer zien dan dat ik dacht. Mijn zicht was niet meteen 100%, maar wel 80% (ongeveer).  Dit herstelde zich binnen één dag. Na mijn operatie ben ik dus met mijn ouders meegegaan, waar ik even een weekje rustiger aan heb gedaan. Mijn ogen moesten in het begin drie keer per dag gedruppeld worden, maar dat was eigenlijk ook het enige wat ik moest doen. Een week later had ik een nacontrole in het VUmc. Alles herstelde heel goed en netjes, het druppelen kon ik ook meteen afbouwen. Hoeveel deze operatie nou echt heeft gedaan is pas over een paar maanden merkbaar. Dan zullen de artsen bekijken of ik nog een keer geopereerd moet worden of dat alles goed is. Want ik zie nu nog steeds twee beelden, maar deze staan nu allebei recht. De komende maanden is het aankijken of mijn hersenen mijn beeld zo kunnen herstellen dat mijn ogen samen gaan kijken en ik weer één beeld zie. Afwachten dus.