Zang-, dans- en toneelworkshop

Ik heb in het Daan Theeuwes Centrum gerevalideerd. Er is echter ook een Daan Theeuwes Fonds. Ze hebben al een tijdje (dit was de derde editie) een samenwerking met het Lucia Marthas, een dansschool in Amsterdam. Eens in het halfjaar (volgens mij) is er een acht-weekse zang-, dans- en toneelworkshop die wekelijks op zondag plaatsvindt. Wie mij kent weet dat ik jaren heb gedanst maar sinds mijn ongeluk heel onzeker ben over mijn manier van bewegen. Het gaat stroever, ziet er niet uit zoals ik het in m’n hoofd heb en ik kan het tempo van de muziek niet altijd bijhouden. Mijn oplossing daarvoor was om gewoon niet meer te dansen. Het maakte me zo oncomfortabel en ik was totaal niet gewend aan hoe mijn eigen lichaam aanvoelde.  

Op een dag zag ik een advertentie voor deze workshop voorbijkomen. Het trok me best wel maar ik had ook meteen allemaal doemscenario’s in mijn hoofd. De maanden daarna bleef het in m’n hoofd zitten. Een ex-therapeut van het Daan Theeuwes Centrum stuurde mij op een gegeven moment een mailtje met een linkje naar de workshop. ‘Dit leek me wel wat voor jou!’ Dus na maandenlang twijfelen, besloot ik me toch aan te melden. Een grote factor was het feit dat het om de hoek is (15 minuten fietsen). Tijdens de eerste workshop kwam ik erachter dat iedereen uit heel het land komt. Dus dat was mooi meegenomen voor mij.

 

Nou, de eerste workshop vond plaats en wat ben ik blij dat ik me heb aangemeld. Er was goed over de organisatie nagedacht, dat was het eerste wat me opviel. Ik was er namelijk heel bang voor dat ik fysiek gezien de ‘beste’ zou zijn en mijn problemen daardoor sneller weggewuifd zouden worden. Maar de groep was verdeeld in twee groepen; een groep met fysiek betere mensen en een groep met fysiek slechtere mensen (denk aan mensen in een rolstoel). Dit vond ik erg prettig.

 

Ze hadden een uurtje ingepland voor een dansles en een uurtje voor stemcoaching. Echt zang of toneel is er niet geweest, wat ik trouwens ook helemaal niet erg vind. Als dans leerden we een quick-step en dansten we in koppels. Hoewel we niet zo ver zijn gekomen in die acht weken, was het top. Ik heb opnieuw geleerd met mijn lichaam om te gaan. En hoewel ik nog steeds niet helemaal gewend ben aan hoe ik nu beweeg, betrapte ik mezelf wel na vier weken. Ik stond opeens te dansen in m’n keukentje. Dat had ik niet meer gedaan sinds mijn ongeluk.

 

Bij de stemcoaching werd gefocust op het gebruiken van je stem. Iedere week kreeg je een opdracht in de mail, bijvoorbeeld ‘schrijf een reisverhaal’. Deze opdracht moest je uitwerken en vervolgens voorlezen wat je had. Tijdens dit voorlezen kreeg je aanwijzingen over hoe je je stem kon gebruiken. Ik houd enorm van schrijven, dus had altijd een heel verhaal. Sommige mensen zouden zo’n opdracht vervelend vinden om te maken, maar ik vond dit top.

 

Achteraf heb ik nog wat mensen bedankt, omdat ik heb gemerkt dat ik comfortabeler in mijn eigen lichaam ben geworden en dat was zonder hun niet gebeurd. De volgende editie vindt in januari of februari plaats en als ’t ff kan, ben ik er weer bij.